Nowa książka Jakuba Małeckiego

Jestem błyszczącym, jasnym wężem i sunę przez poszycie. Głęboko we mnie tkwi gorące miejsce, które pulsuje w rytm lasu. Kiedyś miałem twarz i imię.

Przez błąd na bilecie kilkuletni Satek wierzy, że autobus, którym jeździ do szkoły w Radziejowie, zahacza o tajemniczą krainę. To tam, jak podejrzewa chłopiec, zazwyczaj przebywa jego milczący, skryty dziadek. Dwadzieścia lat później Saturnin mieszka w Warszawie, pracuje jako sprzedawca i trzyma się z dala od tajemniczych krain. Pewnego dnia dziadek znika i Saturnin musi wrócić w rodzinne strony. Wspólnie z matką rusza jego śladem i coraz głębiej zapuszcza się w przeszłość. To, co odkryje, zburzy jego świat. "Saturnin" to intymna opowieść, w której marzenia potrafią łamać kości, muzyka jest silniejsza niż wojna, a mama daje w nagrodę półtora kilograma słońca. Zmarli otrzymują tu głos, a prawdziwe postaci z życia autora doświadczają rzeczy, których nie dane im było zakosztować poza tą książką.

Kup teraz

Fragment

Historia pewnego Tadeusza z mojej rodziny nie dawała mi spokoju. To się nasilało od lat, na punkcie tego człowieka, którego nigdy nie widziałem na oczy, miałem wręcz obsesję. Zacząłem pisać. Ta opowieść się ze mnie wylewała, to było sielniejsze ode mnie. Potrzebowałem wielu informacji, więc z jednej strony trochę literackie szaleństwo, a z drugiej całe dnie spędzane w Bibliotece Narodowej nad starymi artykułami, zdjęciami. Któregoś dnia kuzynka przesłała mi pamiętniki babci i jej brata, które oglądałem dawno temu, i kiedy dostałem je pocztą, wszystko nagle stało się jasne. Cała ta opowieść się dopełniła. Z początku sądziłem, że napiszę krótkie opowiadanie, a może coś dla siebie, żeby się od tego uwolnić, ale opowieść mi się rozrastała, wszystko wskakiwało na swoje miejsca. W pewnym momencie wiedziałem już, że właśnie o tym będzie moja następna powieść.

Większość miejsc, które pojawiają się w "Saturninie", ma dla mnie jakieś osobiste znaczenie. Moi dziadkowie mieszkali w Kwilnie, do Radziejowa jeździli na targ. Skibin, Dobre, Osięciny, to wszystko są moje rodzinne strony. Każdy szczegół w tej książce jest z czymś związany. Od gry na trąbce po imiona psów.

Jakub Małecki